Η Ιστορία της Αιγύπτου έχει γοητεύσει εκατομμύρια ανθρώπους σε όλο τον κόσμο. Στην Αίγυπτο άκμασε ιδιαίτερα η ιατρική όπως και η γραφή και η αστρονομία. Αλλά όταν ακούμε την λέξη Αίγυπτος μας έρχονται στο νου τα τεράστια μνημεία που άφησε πίσω του ο τεράστιος πολιτισμός των Αρχαίων Αιγυπτίων, τις πυραμίδες. Αλλά τι είναι οι πυραμίδες;  |
I. ΤΙ ΕΙΝΑΙ ΟΙ ΠΥΡΑΜΙΔΕΣΟι πυραμίδες είναι τάφοι για τους βασιλιάδες της Αιγύπτου, τους Φαραώ. Σκοπός της πυραμίδας ήταν να «στεγάσει» το νεκρό Φαραώ κατά τη διάρκεια της μεταθανάτιας ζωής του. Οι αρχαιολόγοι λένε ότι το σχήμα της πυραμίδας προήλθε από παλαιότερους τύμβους ή συμβόλιζε τις ακτίνες του ήλιου ή ακόμα και μια σκάλα προς τον ουρανό. Αιώνες μετά οι κάτοικοι της Κεντρικής Αμερικής έχτισαν και αυτοί πυραμίδες – ναούς. Παρόλα αυτά οι πυραμίδες της Κ. Αμερικής έμοιαζαν ελάχιστα με αυτούς της Αιγύπτου, καθώς η κορυφή τους ήταν επίπεδη και τουλάχιστον σε μια πλευρά υπάρχουν σκάλες.
II. ΟΙ ΠΡΏΤΕΣ ΠΥΡΑΜΊΔΕΣΟι πρώτες πυραμίδες εμφανίστηκαν κατά τη διάρκεια του Αρχαίου Βασιλείου (3200 – 2300 π.Χ.) ανάμεσα σε αυτές και η Μεγάλη Πυραμίδα του Χέοπα, ένα από τα επτά θαύματα του κόσμου. Οι πρώτοι τάφοι των Αιγυπτίων ήταν τύμβοι που φτιάχνονταν όταν κάλυπταν έναν απλό τάφο με χαλίκια. Αργότερα, οι αξιωματούχοι και οι Φαραώ θάβονταν σε στενόμακρα κτήρια από τούβλα λάσπης, τους μασταμπάδες. Μερικοί μασταμπάδες καλύπτονταν, επίσης με τούβλα. Ωστόσο η πρώτη πυραμίδα και ο πρώτος πέτρινος τάφος ήταν η Βαθμιδωτή πυραμίδα του Φαραώ Ζονέρ. Σιγά σιγά όμως η μορφή άρχισε αλλάζει. Οι βαθμιδωτές πυραμίδες συμβόλιζαν την σκάλα με την οποία ο νεκρός θα έφτανε στα αστέρια μαζί με τους άλλους θεούς. Κατά την διάρκεια του χρόνου, όμως, ο ήλιος πήρε μεγαλύτερη σημασία από τα αστέρια, κι έτσι χτίστηκαν οι πραγματικές πυραμίδες που οι πλευρές τους συμβόλιζαν τις ακτίνες του ήλιου.
|
III.ΠΩΣ ΧΤΙΖΟΤΑΝ ΜΙΑ ΠΥΡΑΜΙΔΑΟΙΚΟΔΟΜΙΚΑ ΕΡΓΑΛΕΙΑ Για το χτίσιμο της πυραμίδας χρειαζόταν βασικά σκληρή πέτρα. Έτσι οι Αιγύπτιοι έφτιαχναν τις πυραμίδες με κομμάτια δολερίτη, ένα είδος πολύ σκληρής πέτρας. Οι «οικοδόμοι» δούλευαν την πέτρα με τα σκαρπέλα. Τα άκρα των σκαρπέλων τα θέρμαιναν για να είναι πιο κοφτερά. Οι οικοδόμοι χτυπούσαν τα σκαρπέλα με σφυριά. Οι εργάτες χρησιμοποιούσαν σφήνες για να σταθεροποιήσουν τους ογκόλιθους μεταξύ τους, κολλώντας τα άκρα τους σε εσοχές των λίθων.
IV.ΤΟ ΧΤΙΣΙΜΟ ΤΗΣ ΠΥΡΑΜΙΔΑΣΗ μόνη περιγραφή χτισίματος μιας πυραμίδας ήταν του Ηρόδοτου αλλά οι αρχαιολόγοι δεν το υπολογίζουν πάρα πολύ. Ο Ηρόδοτος είπε ότι για να χτιστεί η Μεγάλη Πυραμίδα του Χέοπα χρειάστηκαν 100.000 εργάτες, για 20 χρόνια. Ο Ηρόδοτος γράφει ότι χρησιμοποιούσαν ανυψωτικές μηχανές, αλλά δεν υπάρχουν αποδείξεις γι’ αυτό. Σήμερα πιστεύουμε ότι δούλευαν 4.000 ειδικευμένοι εργάτες όλο τον χρόνο και κατά την ετήσια πλημμύρα γίνονταν περισσότεροι. Όσο για τους ογκόλιθους, είναι πιθανότερο να τους έσερναν πάνω σε ράμπα.
Ο Jean-Pierre Houdin ένας αρχιτέκτονας ερευνητής ισχυρίζεται λοιπόν πως ενδέχεται να ξεσκέπασε το πέπλο μυστηρίου πάνω από τη Μεγάλη Πυραμίδα της Γκίζας, αυτή του Χέοπα, μετά από 4.500 χρόνια, αποκαλύπτοντας πώς στο καλό οι Αρχαίοι Αιγύπτιοι κατάφεραν να χαρίσουν στην ανθρωπότητα ένα από τα επτά θαύματα του κόσμου.
Σύμφωνα με τον ειδικό πια στις Πυραμίδες της Αιγύπτου, Γάλλο αρχιτέκτονα, «η πυραμίδα θα μπορούσε να κατασκευαστεί από μέσα, με τη βοήθεια μιας κυκλικής σήραγγας»! Μεταξύ άλλων υποστηρίζει πως προκειμένου οι εργάτες να μεταφέρουν τα 3 εκατομμύρια λίθους, βάρους 2,5 τόνων ο καθένας, τοποθέτησαν μια εξωτερική ράμπα για τα πρώτα 40 μέτρα, ενώ στη συνέχεια κατασκεύασαν μια εσωτερική ράμπα σε σχήμα τιρμπουσόν για να ολοκληρώσουν το κατασκεύασμα ύψους 137 μέτρων. «Αυτή είναι η επικρατέστερη θεωρία από όλες γιατί είναι η μόνη που μπορεί να γίνει πράξη» εξηγεί ο Houdin. ü ΠΕΝΤΕ ΠΡΑΓΜΑΤΑ ΠΟΥ ΘΑ ΕΠΡΕΠΕ ΝΑ ΞΕΡΟΥΜΕ ΓΙΑ ΤΙΣ ΠΥΡΑΜΙΔΕΣ ΚΑΙ ΤΟ … ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΟ ΤΟΥΣ1. Η Πυραμίδα του Χέοπα έχει μέγεθος όσο 7 ή 8 γήπεδα ποδοσφαίρου μαζί (230 * 230 μέτρα). 2. Οι πυραμίδες βρίσκονται στις ακτές του Νείλου γιατί μερικοί ογκόλιθοι χρειάζονταν να μεταφερθούν από τα λατομεία με πλοία. 3. Όλες οι πυραμίδες βρίσκονται στην δυτική όχθη του Νείλου, όπου δύει ο ήλιος, προφανώς για θρησκευτικούς λόγους. 4. Ο νεκρός Φαραώ θαβόταν με ένα κείμενο το λεγόμενο «βιβλίο των Νεκρών» που του έδινε συμβουλές για το πώς να φτάσει στον Κάτω Κόσμο. 5. Ο Φαραώ θαβόταν μαζί με το ζωάκι του (αν είχε) και τα αγαπημένα του αντικείμενα. V. ΔΙΑΣΗΜΕΣ ΠΥΡΑΜΙΔΕΣ · Οι Πυραμίδες της Γκίζας
ü Η Μεγάλη Πυραμίδα του Χέοπα – ένα από τα εφτά θαύματα του κόσμου και η μεγαλύτερη από τις τρεις πυραμίδες της Γκίζας καθώς είναι 147 μέτρα. Χρονολογείτε γύρω στο 2550 π. Χ. Παρόλο το μεγαλείο της πυραμίδας, η μούμια του Φαραώ Χέοπα δεν βρέθηκε ποτέ ενώ μερικοί από τους θησαυρούς του βρέθηκαν εκεί. ü Η δεύτερη πυραμίδα, χτισμένη από το Φαραώ Χεφρήνα, (Χαφρέ) χρονολογείται γύρω στο 2520 π. Χ. Είναι μόλις 3 μέτρα πιο κοντή από την πυραμίδα του Χέοπα. ü Η τρίτη πυραμίδα, χτισμένη από τον Φαραώ Μενκαουρέ χρονολογείται γύρω στο 2490 π. Χ. Είναι η πιο μικρή από τις τρεις, καθώς φτάνει μόλις τα 66 μέτρα.
|
Το 1978, κοντά στις πυραμίδες της Γκίζας, μια Ιαπωνική αποστολή, κατάφερε να κατασκευάσει μία πυραμίδα που το ύψος της άγγιζε μόλις τα 10 μέτρα.
Η μεγαλύτερη δυσκολία ήταν το να τοποθετηθεί η τελευταία πέτρα στην κορυφή της πυραμίδας. Αυτή η πέτρα ζύγιζε μόνο 1000 κιλά. Θέλοντας να χρησιμοποιήσουν τις ίδιες, υποθετικά, τεχνικές που χρησιμοποίησαν οι αρχαίοι Αιγύπτιοι χρησιμοποίησαν την τεχνική των κεκλιμένων επιπέδων, με 200 άντρες να τραβάνε και να σπρώχνουν. Το μόνο που κατάφεραν είναι να εξαντληθούν και να μην έχουν καμία πρόοδο παρ όλο που ο λίθος που προσπάθησαν να τοποθετήσουν ήταν κατά πολύ μικρότερος από τον πραγματικό, της μεγάλης Πυραμίδας.
Σαν τελευταία λύση αποφασίστηκε να χρησιμοποιήσουν σκαλωσιές από κορμούς δέντρων και σχοινιά από φυτικές ίνες. Με τη βοήθεια τροχαλιών άρχισαν να ανεβάσουν τον τελευταίο λίθο αναπαριστάνοντας, σύμφωνα με τις επιστημονικές υποθέσεις, τον τρόπο που χρησιμοποίησαν οι Αρχαίοι.
Μόλις ο λίθος έφτασε σε ύψος 10 μέτρων, η σκαλωσιά δεν άντεξε, σπάσανε οι κορμοί και διαλύθηκε όλη κατασκευή προκαλώντας τον τραυματισμό πολλών εργαζόμενων. Ο ίδιος ο Διευθυντής των εργασιών τραυματίστηκε σοβαρά και μόλις ανάρρωσε έκανε την ακόλουθη δήλωση: “Τουλάχιστον τώρα ξέρουμε πώς δεν χτίστηκαν οι Πυραμίδες”
Από αυτή τη προσπάθεια που έγινε από τους τεχνολογικά ανεπτυγμένους Ιάπωνες και στο συμπέρασμα που κατέληξε ο Διευθυντής των εργασιών μας οδηγεί στο συμπέρασμα ότι όλες αυτές οι υποθέσεις για το πώς οι αρχαίοι Αιγύπτιοι έχτισαν τις Πυραμίδες δεν είναι και τόσο εφαρμόσιμες στην πραγματικότητα.
Συνεχίζοντας το θέμα μας πρέπει να πούμε ακόμα πως μέχρι πρόσφατα ιστορικοί και ανθρωπολόγοι, μας έπειθαν ότι χρησιμοποιήθηκαν στρατιές δούλων για την κατασκευή αυτών των τεράστιων μνημείων. Οι νέες ανακαλύψεις όμως των σύγχρονων Αρχαιολόγων τους οδηγούν να διατυπώσουν το συμπέρασμα πως οι εργάτες που χρησιμοποιήθηκαν εκτελούσαν ένα είδος υπηρεσίας, όπως η στρατιωτική θητεία σήμερα, κατά την οποία όμως παρεχόταν στους εργάτες και στις οικογένειές τους στέγη, τροφή και ιατρική περίθαλψη.
Αυτά τα νέα συμπεράσματα ήταν αποτέλεσμα της αποκάλυψης ενός νεκροταφείου δίπλα στην Σφίγγα. Από τους σκελετούς διαπιστώθηκε πως οι εργάτες έχαιραν ίση μεταχείριση, ήταν όλοι θαμμένοι σε εμβρυακή στάση με το πρόσωπο στην ανατολή και το κεφάλι στο βορά. Πολλοί εργάτες υπέφεραν από εκφυλιστική αρθρίτιδα της σπονδυλικής στήλης και των γονάτων καθώς και παραμορφώσεις των οστών της πλάτης. Όμως διαπιστώθηκαν σε αρκετές περιπτώσεις, εγχειρήσεις και θεραπείες πάνω σε κόκαλα, αρθρώσεις ακόμα και σε κρανιογκεφαλικές κακώσεις που δείχνουν μια ιατρική περίθαλψη των εργαζομένων πολύ ανεπτυγμένη.
Τώρα πλέον αρχίζουν να διατυπώνονται απόψεις, τεκμηριωμένες και διασταυρωμένες από επιστήμονες διαφορετικών ειδικοτήτων ότι υπήρχε μια οργανωμένη κοινωνία με τέτοιο τρόπο ώστε κατασκευαζόταν τεράστια μνημεία από λίγο και εξειδικευμένο προσωπικό, με τεχνολογικά μέσα για τα οποία δεν μπορεί να ειπωθεί κάτι σίγουρο και τεκμηριωμένο.
Ένας σύγχρονος κατασκευαστής εργαλείων ο Κρίστοφερ Π. Ντανν μελετώντας ένα άρθρο του αρχαιολόγου Φλίντερ Πετρί με τίτλο «Εξελιγμένη Μηχανική στην Αρχαία Αίγυπτο» σχολιάζει:
Τα εκατομμύρια τόνοι βράχων που οι Αιγύπτιοι λατόμησαν για τις πυραμίδες και τους ναούς τους και έκοψαν με τόσο ανυπέρβλητη ακρίβεια, αποκαλύπτουν έναν πολιτισμό τεχνολογικώς πολύ πιο εξελιγμένο από όσο γενικά πιστεύεται. Ακόμη και αν σκεφτεί κανείς ότι τα εργαλεία, όπως χάλκινες σμίλες, σκεπάρνια και ξυλόσφυρες, ουσιαστικές αποδείξεις δείχνουν ότι δεν είναι έτσι. Ακόμη και παραλείποντας το γεγονός ότι ο κατεργασμένος χαλκός δεν είναι κατάλληλος για να κόβει ηφαιστειογενή πετρώματα, άλλα στοιχεία μας αναγκάζουν να ψάξουμε εξονυχιστικότερα και αντικειμενικότερα στην προσπάθειά μας να ερμηνεύσουμε τα σημάδια κατασκευής που άφησαν στον αρχαίο γρανίτη οι αρχαίοι τεχνίτες της πέτρας.
Ένα είναι σίγουρο, ότι για την επεξεργασία, με ακρίβεια χιλιοστού, τόσο σκληρών πετρωμάτων όσο του γρανίτη που χρησιμοποιήθηκε σε πολλά μνημεία της αρχαίας Αιγύπτου χρειάζονται εργαλεία πολύ πιο εξελιγμένα από αυτά που υποθετικά και με έναν αφελή τρόπο μας παρουσιάζονται.
Ας πάρουμε σαν παράδειγμα μόνο την δομή της μεγάλης πυραμίδας της Γκίζας. Χρησιμοποιήθηκαν 2.500.000 ογκόλιθοι και αρκετοί από αυτούς, 15 τόνων ο καθένας χτίστηκε σε ύψος πάνω από την μέση της Πυραμίδας ( 146μ. είναι το ύψος). Το συνολικό βάρος αυτού του τεράστιου οικοδομήματος είναι έξι εκατομμύρια τόνους και αποτελεί το μεγαλύτερο οικοδόμημα που έκτισε ποτέ ο άνθρωπος.
Δικαιολογημένα λοιπόν έχουν γραφτεί χιλιάδες υποθέσεις για το πώς χτίστηκε, ποιοι και πότε το κατασκεύασαν και με ποια μέσα. Οι υποθέσεις κινούνται ανάμεσα σε δύο άκρα. Το ένα άκρο είναι ότι χρησιμοποιήθηκαν χιλιάδες δούλοι και με πρωτόγονα μέσα κατάφεραν σε πολύ μικρό χρονικό διάστημα να κατασκευάσουν ένα έργο που σήμερα με την τεράστια τεχνολογική ανάπτυξη δεν έχει κατασκευαστεί ανάλογο έργο.
Ένα είναι σίγουρο. Ότι όλα αυτά είναι μόνο υποθέσεις οι οποίες καταρρίπτονται με την πάροδο του χρόνο και με την ανακάλυψη νέων στοιχείων μέσα από τις έρευνες ανοιχτόμυαλων επιστημόνων και ερευνητών που ξεπερνούν τον προσωπικό εγωισμό τους και έχουν την βούληση να διατυπώσουν απόψεις αντίθετες από τις του επιστημονικού και ερευνητικού κατεστημένου.
Στην σημερινή εποχή η έννοια της εργασίας έχει χάσει το πραγματικό της νόημα. Οι εργολάβοι και οι μεγάλοι επιχειρηματίες θέλουν να έχουν εργαζόμενους που να δουλεύουν πολλές ώρες, με ακατάλληλες συνθήκες, πληρώνοντάς τους το λιγότερο δυνατό ποσό χρημάτων, για να κερδίσουν αυτοί πιο πολλά χρήματα. Δεν υπάρχει κάποιος ανώτερος σκοπός πέρα από αυτόν του χρηματικού κέρδους. Ετσι όποιος έχει λίγα χρήματα θεωρείται αποτυχημένος στη ζωή και όποιος έχει πολλά χρήματα, ανεξάρτητα πώς τα κέρδισε, θεωρείται επιτυχημένος.
Μια τέτοια αντίληψη ήταν ξένη στην νοοτροπία όχι μόνο του αρχαίου Αιγυπτιακού πολιτισμού άλλα και κάθε μεγάλου αρχαίου παραδοσιακού πολιτισμού. Η ηθική, οι αξίες που αποτελούσαν την ραχοκοκαλιά του Αιγυπτιακού πολιτισμού δεν έχουν καμία σχέση με τα σημερινά δεδομένα.
Οι πυραμίδες δεν χτίστηκαν ούτε από ανθρώπους με νοοτροπία σκλάβου, άλλα και ούτε με τον τρόπο και τα μέσα που παρουσιάζονται από τα ΜΜΕ.
