Πρόκειται για ένα από τα πιο γνωστά και όμορφα ηπειρώτικα τραγούδια που συγκινούν.
Παραδοσιακός σκοπός που τραγουδήθηκε ιδιαίτερα την περίοδο της άνθησης του νέου κύματος από ερμηνευτές όπως η Δήμητρα Γαλάνη , Πόπη Αστεριάδη και αργότερα από Ελένη Βιτάλη και άλλες – άλλους.
Τι σημαίνει όμως αυτή η φράση του γνωστού τραγουδιού;
εκδοχή πρώτη
Στην Ήπειρο παλιά ήταν πολύ συνηθισμένο το γυναικείο όνομα “Χαλαζία”. Το όνομα δόθηκε από το γνωστό και πολύ διαδεδομένο ορυκτό χαλαζίας που βρίσκεται σε αφθονία στα Ελληνικά εδάφη.. Ένα όνομα που δόθηκε σε γυναίκα, την καλοαναθρεμένη, που δεν την έχει δει ο ήλιος μιας και το ορυκτό αυτό είναι άχρωμο ως και ανοιχτού χρώματος προς το λευκό… Ίσως το τραγούδι να αναφέρεται σε πραγματική ιστορία…με κάποια Χαλαζία που έπαθε ατύχημα στον μύλο όπου πήγε να αλέσει το σιτάρι…”
εκδοχή δεύτερη
Χαλασιά είναι (και) η γυναίκα που φέρνει τη συμφορά, την καταστροφή, άμα την καψουρευτείς κι εκείνη αρχίσει τα νάζια και τα καμώματα. Αυτή που μπορεί να “χαλάσει”, να καταστρέψει τον άνδρα, αν αυτός δεν μπορεί να ελέγχει το πάθος του.
Θυμίζει το αρχαίο ρητό: “Ένιοι άνδρες εισίν, οίτινες πόλεως μεν άρχουσιν, γυναικός δε δουλεύουσιν” [Υπάρχουν κάποιοι που ενώ κυβερνούν μια πόλη, κυβερνώνται από γυναίκα]. Νομίζω του Δημόκριτου, ή του Πιττακού.
Δεν είναι σεξιστικό, αν και φαίνεται ως τέτοιο – δηλώνει την υποβάθμιση του έρμαιου στην αδυναμία του. Εφ’ όσον μια γυναίκα έχει τον έλεγχο της ζωής της, προφανώς υποδηλώνεται κι αυτή, όταν ενδίδει στο πάθος της!
Θυμίζει το αρχαίο ρητό: “Ένιοι άνδρες εισίν, οίτινες πόλεως μεν άρχουσιν, γυναικός δε δουλεύουσιν” [Υπάρχουν κάποιοι που ενώ κυβερνούν μια πόλη, κυβερνώνται από γυναίκα]. Νομίζω του Δημόκριτου, ή του Πιττακού.
Δεν είναι σεξιστικό, αν και φαίνεται ως τέτοιο – δηλώνει την υποβάθμιση του έρμαιου στην αδυναμία του. Εφ’ όσον μια γυναίκα έχει τον έλεγχο της ζωής της, προφανώς υποδηλώνεται κι αυτή, όταν ενδίδει στο πάθος της!
Εκδοχή τρίτη
Αφορά την πιο ψυχρή προσέγγιση . Δεν σημαίνει τίποτε . Ο στιχουργός ( Βασίλης Δημητρίου ) χρησιμοποίησε ποιητική αδεία την λέξη χαλασιά ενώ θα μπορούσε να γράψει ή να πει Λεμονιά λ.χ …
δε στο `πα χαλασιά μου
στο μύλο να μην πας χαλασιά μου
να μη σε κόψει η ρόδα
και γίνω εγώ φονιάς χαλασιά μου
και γίνω εγώ φονιάς.
Χαλασιά μου χαλασιά μου
ζωντανή είσαι χωρισιά μου

Απάντηση