Το Ροπωτό Τρικάλων κάποτε ήταν το σπίτι για περίπου 300 οικογένειες. Όμως, από το 2012 και μετά, οπότε και έγινε μία μεγάλη καθίζηση, έχει μετατραπεί σε χωριό-φάντασμα. Μέρα με την ημέρα το καταπίνει η γη. Σήμερα οι λιγοστοί κάτοικοι που έχουν απομείνει λένε πως βρίσκονται «στα αζήτητα» της κυβέρνησης και των αρχών. Βλέπουν στενοχωρημένοι τα σπίτια τους να βουλιάζουν.
Το Ροπωτό των Τρικάλων είναι ένας οικισμός (650 κάτοικοι) με σοβαρό και χρόνιο πρόβλημα κατολίσθησης, αλλά και χαρακτηριστική περίπτωση ελληνικής νοοτροπίας στην προληπτική αντιμετώπιση καταστροφικών φαινομένων. Από το 1963 που έχει διαγνωστεί το πρόβλημα, στον κεντρικό οικισμό τα σπίτια «έρχονται και φεύγουν». Στους κατοίκους του ορεινού οικισμού, λόγω του φαινομένου δόθηκε τις προηγούμενες δεκαετίες η δυνατότητα μετεγκατάστασης στην Πύλη. Πολλοί μετακινήθηκαν, αλλά αρκετοί επέστρεψαν για να ξαναχτίσουν εκεί, παρακάμπτοντας την επικινδυνότητα με γεωλογικές μελέτες ιδιωτών και έγκριση της πολεοδομίας!
Το 2010 μετά από έντονες βροχοπτώσεις τα σπίτια του κεντρικού οικισμού υπέστησαν μεγάλες ζημιές και αρκετές οικογένειες τα εκκένωσαν. Φέτος το φαινόμενο επαναλήφθηκε στον κεντρικό οικισμό (υπάρχουν άλλοι έξι περιμετρικά που δεν αντιμετωπίζουν πρόβλημα), παρασύροντας ακόμη και την εκκλησία.
Μέτρα που έπρεπε ήδη να έχουν ληφθεί πριν μία εικοσαετία, δεν λαμβάνονται. Διότι στο πρόβλημα ενός χωριού, τα σπίτια του οποίου είναι χτισμένα με πέτρα και λάσπη από την δεκαετία τού 1950 και που ταλαιπωρήθηκαν συχνά από σεισμούς και κατολισθήσεις, θα έπρεπε η Πολιτεία να είχε δείξει άμεσα και κυρίως αποτελεσματικά το ενδιαφέρον της. Ειδικά δε, με βάση μελέτες που έχουν γίνει κατά καιρούς από το Ινστιτούτο Γεωλογικών Μελετών-Ερευνών (ΙΓΜΕ), αυτά τα θέματα του χωριού θα έπρεπε να είχαν τύχει άμεσης αντιμετώπισης – κυρίως με τα σοβαρά προβλήματα, που κορυφώθηκαν το 2010 για να καταλήξουν στην βιβλική καταστροφή τού 2012.
ΡΟΠΩΤΌ ΤΡΙΚΆΛΩΝ: ΧΩΡΙΌ ΦΆΝΤΑΣΜΑ
«Τον Απρίλιο 2010 έγινε η πρώτη μεγάλη κατολίσθηση. Έφθασε στα πρόθυρα της εκκλησίας στην κεντρική πλατεία και καταστράφηκαν κάπου οκτώ κατοικίες», μάς λέει ο κ. Ν. Μπλετσογιάννης. «Αμέσως ο Σύλλογός μας απευθύνθηκε άμεσα στο ΙΓΜΕ. Τα στοιχεία από το ΙΓΜΕ τα προσκόμισα στην τότε δημοτική αρχή του Δήμου Πύλης, τον Μάϊο 2010. Σκοπό να κινηθεί άμεσα το θέμα για την προστασία των υπολοίπων κατοίκων. Η τότε δημοτική αρχή, αντί να συνεργαστεί με την τότε Νομαρχία και το αρμόδιο υπουργείο, για ένα τόσο σοβαρό θέμα, και να δρομολογήσουν άμεσα επείγοντα έργα διάσωσης των υπολοίπων σπιτιών, αναλώθηκε σε νέες μελέτες και μετέπειτα διαμάχες με το ΙΓΜΕ, μην παραλαμβάνοντας την νέα μελέτη τον Σεπτέμβριο 2011.
Το αποτέλεσμα όλων αυτών ήταν να περάσουν άπρακτα δύο χρόνια. Και την άνοιξη τού 2012 να ξαναρχίσει η μεγάλη κατολίσθηση το καταστροφικό της έργο. Έτσι, συνολικά καταστράφηκαν 42 κατοικίες, η πλατεία, το κοινοτικό γραφείο, τα τρία καφενεία και ο κεντρικός οικισμός χωρίστηκε στα δύο, δεξιά και αριστερά της κατολίσθησης.
